Omdat enkel mijn rechteroor openstaat voor geluiden, komt het geregeld voor dat ik door een zee van geluiden (zoals op feestjes of bij evenementen) mijn gesprekspartner niet meer hoor. Alles door een oor krijgen is ook doodvermoeiend. Volgens een K&O arts is mijn doofheid aan het linker oor een gevolg van een keelamandel die tegen de buis van Eustachius drukt. Die toestand is niet operabel, zei die arts.
Ik heb twee hoortoestellen (rechts ben ik minder gaan
luisteren horen), maar eerlijk gezegd ben ik ook daar niet blij mee. De geluiden klinken anders, onnatuurlijk of digitaal. Met gevolg dat ik bij een normaal mij bekend geluid telkens wat verschrikt om me heen kijk. Ook de wind vind ik erg irritant. In het linker oor kreeg ik een speciale dop. Daar kon mijn gehooringang niet zo goed tegen. Ik kreeg jeuk en een vorm van eczeem. Dus weg met dat ding.
In 2014 ben ik voor de laatste keer bij een audicien geweest. Toen hij na het testen zei dat ik (weer) naar de K&O arts moest omdat rond mijn trommelvlies een licht randje oorsmeer zat, heb ik afgehaakt. Ik heb zeer slechte ervaringen met zo'n K&O arts. Ik ben zelfs een tijdje buiten bewustzijn geweest na de (onverdoofde) behandeling. Dus dat doe ik mezelf niet meer aan. Ik moet leren leven met deze handicap. Samen met mijn wat slecht geworden geheugen komt het geregeld voor dat ik in de waan verkeer iets niet te weten en/of gehoord te hebben. Erg vervelend. Maar ja, ouderdom komt met gebreken. Al heeft mijn doofheid ook erg veel voordelen. Haha!